TYCHE

Uitstapje naar de werkelijkheid

Positie: Cascais / Lissabon
38:41:47N
09:24:50W

Onze reis wordt voornamelijk door de wind bepaald. Maar nu mijn broer en Esther op 20 september gaan trouwen, hebben we zowaar een heuse deadline. Van tevoren is het lastig inschatten waar we dan zullen zijn en vanaf waar ik zal vliegen. Het prachtige Isla Cies doet je de Carieb en je agenda bijna vergeten. Alsof ik weer voor het eerst naar de brugklas in de grote stad ga, zoeken we gezamenlijk de route uit.

Via de metro en trein bereik ik Lissabon en vlieg ik vanaf daar naar Liverpool. De afstand waar we zo'n 2,5 maand over hebben gedaan, overbrug ik nu in een dag tijd. De bus en de trein brengen mij naar Windermere in The Lake District. De omgeving is prachtig, een ideale locatie voor een huwelijk en het weerzien met familie. Na een etentje in de plaatselijke pizzeria, drink ik met the bride to be en haar zus Bianca nog een vrijgezellig wijntje in het hotel. De hotelkamer heeft drie keer de oppervlakte van de Tyche en in bad val ik zelfs even in slaap. Ik kan kiezen aan welke kant van het bed ik zal gaan liggen, jammer dat Robin hier niet is.

Na weken op slippers en in bikini, ben ik benieuwd of ik nog op hoge hakken mij als een gedistingeerde dame kan gedragen. Voor het huwelijk überhaupt voltrokken is, heb ik echter al blaren op mijn tenen. Bianca en ik dragen in de kerk een tekst voor, nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen, wel bijzonder. Tijdens de receptie zie ik ook een hele nieuwe kant van Engeland; in de tuin bij het hotel genieten we van cupcakes, Pimm's en zelfs de zon.

Met het diner zit ik met mijn tafelheren aan de luidste tafel. Het eten is heerlijk, zouden ze dat ook op 2 pitten hebben bereid? De speeches raken mij, ik ben niet alleen fysiek maar ook gevoelsmatig dichtbij mijn familie. Jan en ik zijn weer samen de crybabies. Gelukkig is het consumptieniveau gelijk aan die van het Drijvende Dorp; ik voel amper de knellende voeten en stop pas met dansen als de geweldige band en DJ het voor gezien houden. Het is lang geleden, maar de volgende ochtend heb ik werkelijk spierpijn van het dansen. Ik denk dat mijn tafelheer en danspartner nog steeds out in bed ligt.

Aan de ontbijttafel is onze reis een hot item. De bleke Britten worden groen als ze ontdekken dat we al 2,5 maand zonder horloge leven, dit versus de overvolle agenda's van het snelle bestaan. De werkdruk op de Tyche wordt natuurlijk grandioos onderschat, tijd voor een Cup-a-Soupje! Ten slotte hebben we het hartstikke druk met het opblazen van de bijboot en hebben we deadlines te halen zoals tijdig binnenvaren voor de volgende borrel. Pittige en verantwoordelijke keuzes moeten we maken; bij welk mooi strandje, baai of eilandje gaan we nu weer voor anker?

Maar ik zie ook overeenkomsten, hier rijden de mannen in Ferraris en Jaguars, in het Dorp maken de mannen indruk op de dames alom hoe hard zij met de dinghy varen en hoe goed zij met hun nature skills zijn. Wij bewonderen onze mannen enorm hoe zij vissen, de BBQ en het vuur aanmaken en de tijd inschatten aan de hand van de zon. Dit weekendje vol schema's en structuur is een reality check, al kun je je afvragen voor wie. Een ding is wel duidelijk, na dit jaar buiten spelen zal het moeite kosten om terug in het gareel te komen.

Zita

---

9 reacties | plaats reactie